Ik ben Karlien Sleper. Geboren op 11-01-1993. 17 jaar lang heb ik in Vaassen gewoond met mijn vader Ruud Sleper en moeder Cobi Körmeling, beide fanatieke sporters. Mijn vader is een marathon loper en mijn moeder een 400m loopster.
Zelf trainde ik vanaf mijn 7e bij de Apeldoornse atletiekvereniging en heb meerdere (regionale) prijzen gewonnen. In het begin vooral de meerkamp, maar richting mijn 15e toch meer de werponderdelen. Wel in de atletiek, maar totaal iets anders dan wat mijn ouders deden.
Uiteindelijk ben ik op mijn 18e naar Zoetermeer verhuisd en vond daar betere trainingsomstandigheden voor de atletiek. Op mijn 20e maakte ik voor het eerst kennis met de bobslee. Een vriendinnetje zag een oproep op Facebook om als remster een seizoen mee te draaien bij het development team van Nederland. Ik mocht een proef training draaien op de bobstartbaan in Harderwijk, fysieke testen doen bij de bondscoach en duwen op het ijs in Oberhof.
Hierna kreeg ik een pakket kleding in mijn handen geduwd met de mededeling dat ik mee zou gaan op een 10-weken durend seizoen door Europa, beginnend in Winterberg! Op de bobsleebaan in Winterberg heb ik mijn eerste afdalingen achterin gemaakt als remster.
De eerste keer vond ik niet zo leuk, ik was al duizelig na 10 meter in de bob en dan duurt zo’n ritje van maar een minuut echt heel erg lang! Maar na de tweede afdaling was ik verkocht aan de sport.
Twee jaar heb ik als remster in het Nederlands development team gezeten. Daarna kreeg ik de kans om bij het development team van Oostenrijk in de World Cup wedstrijden mee te draaien. Deze kans heb ik met beide handen aangenomen, ik wilde verder in de sport en Nederland had op dat moment geen stuurvrouwen meer. Ik heb met het Oostenrijkse team een 6e plaats behaald bij de WK Junioren en een 14e plaats op het WK senioren.
Na het seizoen wilde ik terug naar Nederland om zelf te sturen, maar door een voetblessure en het afstuderen van mijn opleiding ben ik er 2 seizoenen tussenuit geweest.
In de zomer van 2018 kwam het IOC met het nieuws dat er monobob zou komen voor vrouwen op de Olympische Spelen van Beijing. Dit was voor mij de ideale kans om in te stappen! Ik heb dat jaar 4,5 week gesleed. Dat is niet veel, maar wel een eerste stap in de richting van de spelen.
Op de allereerste IBSF (Internationale Bob and Skeleton Federation) Women’s Monobob evenement in 2019 werd ik 3e. In de andere wedstrijden werd ik 2e, 7e en 1e. Ik zit nu vol in een trainingsprogramma met de focus op de Winter Olympische Spelen in Beijing in 2022. Ik wordt hierin ondersteund door Cibdol en ik heb een fijn team met professionals om mij heen verzameld die mij coachen, sturen en supporten.